Het zonnedak van het Borstblok

Het Borstblok, Bos en Lommerweg, Amsterdam is na WO II gebouwd in opdracht van een particulier, de hr. L.J. Borst. De overige woonblokken zijn in opdracht van woningbouwver-enigingen gebouwd. Binnen het kader van de stadsvernieuwingen in de Westelijke Tuinsteden, was het plan opgevat om het Borstblok te slopen. Uiteindelijk is het woonblok behouden gebleven en grondig gerenoveerd.

Behalve toepassing van de gebruikelijke isolatie voor energiebesparing, is ook energie-opwekking toegepast in de vorm zonnecellen. Bijna het gehele dak is bedekt met zonnecellen. Het Borstblok zal mogelijk energie-neutraal kunnen worden.

Een detailfoto van het dak. Overigens is niet voor een centrale schotel-antenne gekozen, maar voor clusters van twee kleine schotels.

Op deze detailfoto is te zien, dat de zonnecellen op het zuiden gericht staan voor een zo groot mogelijk rendement. Een deel van het dak, naar het noorden gericht is er minder geschikt voor en dus "leeg".

Een stukje "vakliteratuur" mag niet ontbreken, te meer daar er meerdere mogelijkheden zijn om energie op te wekken bv. een woonwijk voorzien van elektriciteit door middel van een windmolen. Op deze locatie niet haalbaar. De auteur van dit boek, Jo Hermans, is oud-hoogleraar natuurkunde aan de Universiteit Leiden. De uitgever is BetaText (in samenwerking met Technologiestichting STW), Bergen.

Ook dit boekje is zeker de moeite waard om te lezen binnen het kader van "duurzaamheid en inspiratie". Een stukje citaat: Windenergie is een afgeleide vorm van zonne-energie (door zonnewarmte veroorzaakte temperatuurverschillen leiden tot luchtverschuivingen, die als wind worden ervaren). Auteur: Thomas van Slobbe, uitgegeven door: Babylon-De Geus/Stichting Natuur en Milieu.

Het Normaal Amsterdams Peil en voorgangers

Wie in de buurt van het Waterlooplein, Amsterdam, nog één (1) euro over heeft, kan een bezoek brengen aan het Bezoekerscentrum van het Normaal Amsterdams Peil (NAP).  Een ontdekking!

Via de stadsdeel-ingang van de Stopera (Stadhuis + Operagebouw) zijn de NAP kolommen met

entourage direct zichtbaar.

Eén euro in de automaat, trappetje af en daar is de expositie.

De onderzijde van de kolommen en het verdere deel van de  uitgebreide expositie.

In deze vitrine is een oude peilhoogte steen te zien. Op de expositie is veel informatie.

Deel van een informatiepaneel over waterpassing. Zelf landmeten kan ook. 

Voorbeelden uit de praktijk: het stadspeil voor (vanuit het centrum) de Westlandgracht.

Het waterpeil van de Slotervaart achter (vanuit het centrum) de Westlandgrachtsluis.

De Eenhoornsluis met een "klassieke" Huddesteen, vlak naast de sluisdeur. Johannes Hudde (1628 - 1704) was o.a. burgemeester, maar ook sterk betrokken bij de waterhuishouding. Zijn systeem van peilhoogte-stenen is daar een voorbeeld van.

De Huddesteen in close-up, letterlijk aangetast door de tand des tijds.

De steen in de Nieuwe Brug (Damrak-Prins Hendrikkade) is een Huddesteen, die opnieuw is ingemetseld, na alle veranderingen ten gevolge van de aanleg van de Noord_Zuidlijn.

De steen in de Kraansluis (brug 300) is een Huddesteen, die alsnog is teruggevonden, weliswaar in zeer slechte staat.

In de walkant van de Schreierstoren, bij brug 301 (Kolkswaterkering), bevindt zich een steen, die de naam van Johannes Hudde vermeldt.

Een onmisbaar boek voor iedereen, die interesse heeft in Amsterdam èn het water. Uiteraard wordt het NAP besproken. De uitgever is JIP Uitgeverij, Amsterdam, eindredactie: Joëlle Poortvliet.

Café-terras Oostoever wordt verbouwd

Café-terras Oostoever gelegen aan de Oostoeverweg en Sloterplas wordt ingrijpend verbouwd. Op de foto (de oorspronkelijke voorzijde op de promenade, op de achtergrond flatgebouw Finisterre) wordt al duidelijk, dat de ondergang wordt afgesloten. Definitief, want hier komt een deel van de uitbreiding (café en terras). De looproute is voortaan om de locatie heen.

Op deze foto (Oostoeverweg) is te zien, dat de opbouw vrijwel volledig is gesloopt. De beperkte capaciteit van de huidige locatie wordt fors uitgebreid zowel boven als op het straatniveau.

Een opname van de oorspronkelijke constructie: het café-terras vormt als het ware de brug/stuurhut van een schip. Deze impressie blijft grotendeels behouden volgens het nieuwe bouwplan.

Een blik op de zijkant laat een mooie lijnvoering zien van de constructie van het café-terras. Een object om te koesteren aan de oever van de Sloterplas. De Sloterplas heeft een belangrijke rol gespeeld bij de uitvoering van het Algemeen Uitbreidingsplan (AUP) o.a. als zandleverancier voor de huizenbouw van de Westelijke Tuinsteden, maar ook als geplande recreatie-bestemming in samenhang met het Sloterpark.

Vanaf het café-terras zijn er verschillende zichtlijnen over de Sloterplas. De "hoofdzichtlijn" is naar de (lengte)overzijde van de Sloterplas: Meert en Vaart. Ook daar vinden grote veranderingen plaats.

(zie: http://imagonarrans.blogspot.nl/2015/09/zuidwestoever-sloterplas-een-remake.html )

Een bijzondere zichtlijn is die naar de Varkensbaai. Het enige stukje oever van de Sloterplas, dat niet is "gecultiveerd".

Wie alles wil weten over hoe het nieuwe café-terras er uit gaat zien kan de volgende link bezoeken:

http://h-dp.nl/projecten/cafe-restaurant-oostoever/

Heyligers d+p heeft het ontwerp gemaakt (incl. bouwaanvraag) voor het nieuwe cafe restaurant Oostoever (375m2) aan de Sloterplas.

De Nannostraat is er niet meer

De gesloopte rioolbuizen en de bergen korrels, die door de puinbreker zijn geproduceerd, vertellen het verhaal: De Nannostraat is er niet meer. Geen renovatie van de laagbouwflats zoals in de omgeving gaat plaatsvinden, maar sloop en nieuwbouw.

Doorzicht van af de Leeuwendalersweg naar de Bos en Lommerweg. Op de foto is een deel van het Borstblok te zien, dat aanvankelijk gesloopt zou worden, maar nu wordt gerenoveerd.

Gezicht op The New Kit (het gebouw helt naar achteren van uit dit standpunt gezien) en de achterzijde van de Leeuwendalersweg. Het zicht is van af de Akbarstraat.

De stadsnatuur heeft een buitenkansje gekregen, binnen enkele maanden is een uitgebreide vegetatie ontstaan op een plek waar geen sloopactiviteiten meer zijn.

Het is wel 2015 geworden, maar Parkstad heeft het niet gered. Door de (negatieve) economische ontwikkelingen zijn de ontwikkelingsplannen voor de stedelijke vernieuwing in de Westelijke Tuinsteden een aantal jaren geleden gestopt. Veel projecten worden nu op kleinere schaal en vaak in andere vorm uitgevoerd en niet meer door samenwerkingsverbanden zoals FarWest (opgeheven in 2010). De Nannostraat en omgeving is daar een voorbeeld van.

Inmiddels is het heien al begonnen (november 2015).

VU en Zuidas

De Zuidas is direct te bereiken via metro- en treinstation Zuid/WTC. Wie echter het gebied eerst vanaf een afstand wil bekijken heeft met de metrohalte Amstelveenseweg een goed uitgangspunt. Het station biedt een mooie zichtlijn richting rivier de Amstel.

Vanaf het metro-perron is al een deel van het VU-complex (MC en Universiteit) en ACTA te zien.

Aan de zijkant van de Amstelveenseweg is deze "buis" een opvallende verschijning: de PET en MRI unit van het VUmc. Trillingsvrij opgesteld en afgeschermd voor hinderlijke stralingen.

Nog een fors stuk van het VU-complex met o.a. het polikliniekgebouw en links de "brug" tussen het ziekenhuis en het polikliniekgebouw. Met alle faculteitsgebouwen (er wordt nog meer gebouwd!) is eigenlijk het hele gebied tussen Amstelveenseweg, A-10 Oost, Buitenveldertselaan en Arent Janszoon Ernststraat volgebouwd.

Een deel van de Zuidas (langs De Boelelaan). Opdrachtgevers en architecten proberen elkaar voortdurend te overtreffen alleen al op dit gedeelte!

Op de foto: kruising De Boelelaan-Van Leijenberghlaan. Wel indrukwekkend.

Hier en daar zijn in de Zuidas plastieken geplaatst. Deze staan op de Lex van Deldenbrug. Via deze brug loopt de toegang naar het "hart" van de Zuidas George Gershwinplein en Gustav Mahlerplein (2 pleinen).

Even goed opletten en wat is daar te zien? Een aalscholver op een lichtmast te midden van het verkeer en bouwactiviteiten. Net een paar visjes uit de Amstel gehaald en nu even bijkomen?

Voor liefhebbers van de Amsterdamse School is deze architectuur toch wel een "harde" confrontatie.

Visueel sluit deze communicatietoren dit gedeelte van de Zuidas als een uitroepteken (?) af.

De Boelelaan is het zuidelijk gedeelte van de Zuidas. Bij het noordelijk gedeelte (langs de A10 Oost) worden gigantische projecten uitgevoerd: het zgn. Dok (de A10 Oost gaat een stukje ondergronds), de weguitbreiding en spoor-uitbreiding binnen het kader van de verbinding Schiphol-Almere (A9,A10, A1, A2, A6).

Kiosken in Amsterdam

De kiosken zijn weer terug in Amsterdam. Niet veel Amsterdammers zullen zich nog kunnen herinneren, dat Amsterdam talrijke kiosken kende. Makkelijk om een krantje te kopen, een advertentie op te hangen of om te kunnen telefoneren! Langzamerhand zijn de kiosken verdwenen om nu weer terug te komen in de vorm van b.v. een eethuisje of bloemenkiosk. Deze kiosk (bloemen)
wordt ingericht op de hoek van de Hoofdweg en Erasmusgracht. De naam is eigenlijk ook veranderd: de huidige kiosken worden een MIK (Multi Inzetbare Kiosken) genoemd.

 

De vormgeving is uiteraard veranderd, maar lijkt nog een beetje op één van de laatste kiosken (bij het Stedelijk Museum). Een echte "klassieker" stond o.a. op de Nieuwe Zijds Voorburgwal voor het de centrale van (toen nog) de PTT-Telefoondienst.

 



Deze kiosk (eethuisje) staat op het Gulden Winckelplantsoen tegenover de ingang van de supermarkten (Albert Heijn en Vomar) en de parkergarage.

De (komende) bouw van de kiosk wordt openbaar aangekondigd, ter plaatse en via een brief aan de omwonenden.

Voor inlichtingen over lokaties, huurprijzen e.d.: http://www.kioskeninamsterdam.nl

 

StripDossier ABN Bank inside

Boeken over strips hebben zo hun eigen manier van toelichting op het ontstaan en de verdere levensgang van strips. StripDossier (hier boven afgebeeld) is een boek, dat ook een link legt naar de filmwereld. Strips met Prins Valiant in de hoofdrol (auteur Harold Forster) hebben een zodanige historische werking/filmisch karakter, dat Foster de Poedovkin of ook wel de Eisenstein van de strip wordt genoemd. In het boek wordt verder een aantal stripauteurs gepresenteerd èn een aantal strips is speciaal voor dit boek gemaakt.

Nog een voorbeeld van een strip in relatie tot film: de avonturen van luitenant Blueberry. Deze strips hebben een sterke verwantschap met de zgn. Spaghetti westerns (Once upon a time in the West bv.).
Bovenstaande twee stripboeken vormen in feite één verhaal, maar de uitgever heeft om commerciële redenen elk boek een aparte titel gegeven.

De avonturen van Blake en Mortimer nemen een aparte plaats in bij de detectivestrips. Deze uitgaven wordt gewoon genummerd als 1,2 enz. per titel.

Een "stukje historie" ontbreekt uiteraard niet in het StripDossier. Little Nemo (auteur Winsor McCay) is het enige stripverhaal, tot op heden, dat is tentoongesteld in het Metropolitan Museum of Art in New York. Bovenstaand stripboek is een goedverzorgde Nederlandstalige uitgave op groot formaat.

Als sluitstuk een stripboek uit een genre, dat ook in het StripDossier wordt genoemd: de propaganda strip.
Comic Art Propaganda is een goed verzorg boek met verschillende thema's. De moeite van "het hebben" waard.