Bruggen in het AUP Westelijke Tuinsteden

Bovenstaand boek is een must voor de liefhebber, dat is bekend. Wat ook interessant is: binnen het tijdkader van dit boek (1910-1950) vallen nog net drie bruggen, 604, 605, 609, die tot het AUP gebied Westelijke Tuinsteden behoren in casu Slotermeer. Deze bruggen waren al gepland of er was al mee begonnen.

 

Brug 604 overspant de Cramergracht bij de Burg. Roëllstraat. (Aan de Cramergracht werden in 1956 de eerste hoogbouwflats van Amsterdam gebouwd).

De beeldhouwwerken, enigszins verweerd, zijn eenvoudig in vergelijking met bv. de Vierwindstrekenbrug (brug 381). Zie: http://saevisundis.blogspot.nl/2010/05/vierwindstrekenbrug-brug-381-amsterdam.html

De brughoofden zijn gemaakt door Rob Schreefel, aanzienlijk later dan de oplevering! Pas in 1987 blies Amsterdam de traditie van beeldhouwwerk voor bruggen nieuw leven in. Eigenlijk was de brug nog niet af.

De pergola's zijn van de hand van Piet Kramer; zit een basisvorm in van brug 155 Kattensloot/Nasaukade.

De banken zijn royaal uitgevoerd en zijn zomers vol met zonaanbidders.

Brug 604 heeft ook nog een verrassing: een ingebouwd urinoir.

Brug 605 overspant de Burg. Van de Pollstraat bij de Burg. Roëllstraat. Een brug met weinig "aankleding".

De trapleuningen zijn eenvoudig uitgevoerd.

Op de foto één van de gietijzeren GEB kastjes, die de brug nog rijk is.

 

Brug 609, de laatste, overbrugt de Burg. Tienhovengracht bij de Burg. Fockstraat. Deze brug heeft iets meer beeldhouwerk dan brug 605, maar minder dan brug 604.

Aan de "huizenkant" van de Burg. Tienhovengracht staan deze twee zuilen. Het bovenornament heeft een grondvorm van de pergola's van brug 604.

Aan de zijde van het Gerbrandypark staat slechts een datum-aanduiding (anno aan de ene kant en 1953 aan de andere kant).

De banken van brug 609 zijn met smaak ontworpen.

Een niet te verwaarlozen detail: de brug wordt moe.

Als afsluiting: een outsider, de laatste brug over de Burg. Tienhovengracht, brug 611, bij de Burg. Eliasstraat.

Deze brug heeft slechts een eenvoudig bankje.

Wel heeft deze brug stevige pijlers.

Witte de Withplein - Amsterdam West

Reeds enige tijd is de Chassébuurt, Amsterdam West, een nieuw plein rijk: het Witte de Withplein.
Na sloop is er naar gestreefd de nieuwbouw zo veel mogelijk te laten aansluiten op de bestaande bebouwing, die gekenmerkt wordt door de stijl van de Amsterdamse School.

 

De naam De Wending is eigenlijk een verwijzing naar het kunstmagazine Wendingen (1918-1931).Ymere heeft het projekt ontwikkeld en Cordaan levert vanuit zorglokatie De Wending o.a. verpleging, verzorging aan huis. Meer maatschappelijke organisaties gaan hier activiteiten ontplooien.

De overzijde van het Witte de Withplein (vanuit De Wending links): de hoek Witte de Withstraat/Van Kinsbergenstraat "spiegelt" de de bouwstijl.

Vanaf De Wending rechts bevindt zich de moskee Nour, een voormalige Apostolische Kerk, die een markant hoekpunt vormt.

Een mooi voorbeeld van de Amsterdamse School is dit portiek in de Van Kinsbergenstraat.

De achterzijde van De Wending bevindt zich aan de Admiralengracht. Hier geen sprake van een mooie aansluiting op de bestaande gevelwand. De balcons doen erg "modern" aan.

Dit is de situatie aan de overkant (hoek Cabotstraat/Admiralengracht) van de achterzijde van De Wending.  Na sloop is een nieuwbouw gerealiseerd, die "conflicteert" met de bestaande bebouwing van de Admiralengracht. Is verder op de Admiralengracht (richting Jan van Galenstraat) ook gebeurd na de sloop van de Vancouverschool. (De Admiralenbuurt wordt voorgedragen als Rijksmonument, wellicht net op tijd)

Hier is er in de Witte de Withstraat een "treurige" bebouwing gekomen: het zgn. Gat in de Witte de With.
Ten behoeve van toegang tot de nieuwbouw op het voormalige Riva-terrein aan de Kostverlorenkade is letterlijk een gat in de Witte de Withstraat gehakt (ondanks vele protesten) en de vloeiende gevelwand onderbroken. Met bovenstaand tussenstuk is het gat opgevuld en de toegang tot het Piri Reïsplein (ook nieuw) gerealiseerd. Ooit zou op het Riva-terrein de Westermoskee gebouwd worden.

Ter afsluiting: een blik op De Wending (richting Jan Evertsenstraat) vanaf het begin van de Witte de Withstraat (Postjesweg).

De ruïne van Brederode gaat dicht!

           
Wordt dit de toekomst van de Ruïne van Brederode? Vanaf 1 januari 2013 stopt de subsidie voor de Kastelenstichting Holland en Zeeland, waaronder o.a. de ruïne van Brederode valt. De beheerders van Brederode hebben al hun ontslagbrief gekregen (geldt ook voor de mensen bij de ruïne van Teylingen in Voorhout).

Ook dit zal niet meer mogelijk zijn: een plek van artistieke inspiratie.

Ook tentoonstellingen zoals nu "Levende Stenen" gaan tot het verleden behoren, evenals andere activiteiten en festiviteiten.

De entree en de woning van de beheerders zullen leeg blijven.

 

Onderhoud, dat echt geen uitstel gedoogt, wordt nog op het nippertje uitgevoerd.

Wordt het weer net zo stil en "romantisch verlaten" als vroeger?

Of zien wij, vanaf de trans, toch nog hulp in de verte aankomen? De ruïne van Brederode was het eerste rijksmonument. De Gemeente Velsen heeft geen geld, maar cultuur wethouder Wim Westerman zoekt naar andere wegen om de ruïne open te houden.

Tuinstad Slotermeer, Amsterdam, 60 jaar

In oktober a.s. bestaat Tuinstad Slotermeer 60 jaar. Het was de eerste tuinstad van Amsterdam buiten de Ringspoorbaan. Door de Tweede Wereldoorlog was de bouw ruim tien jaar vertraagd. De eerste paal werd in december 1951 geslagen. In 1954 volgde Tuinstad Geuzenveld, in 1955 Tuinstad Slotervaart en 1958 Tuinstad Osdorp en toen stonden de Westelijke Tuinsteden letterlijk op de kaart, zoals vastgelegd in het Algemeen Uitbreidingsplan van 1934. (Tuinstad Buitenveldert, in het zuiden van Amsterdam, werd in 1959 in gebruik genomen).

Een voorbeeld van kenmerkende straatnamen in Slotermeer is dat van eerbetoon aan verzetsmensen in W.O. II.

Ook vroegere Amsterdamse burgemeesters zijn vermeld op de staatsnaamborden.

Van Nederlandse schrijvers/dichters zijn de namen in een deel van Slotermeer vastgelegd.

Voor de filosofenwijk is een beroep gedaan op Europese bekenden.

Het flatcomplex de Verfdoos, architect Allert Warners, in 1954 gebouwd, is de afgelopen jaren gerenoveerd en is een eyecatcher van Slotermeer.

Een opvallend gebouw is ook het vroegere hoofdkantoor van de NVV, nu Tuinstadhuis, vroeger het Stadsdeelkantoor van Stadsdeel Slotermeer. Zoals bekend is Stadsdeel Slotermeer opgegaan in Stadsdeel Nieuw West en zal na inwerkingtreding van de nieuwe Gemeentewet ook dit stadsdeel evenals de overige nog bestaande stadsdelen verdwijnen.

Bij de "oude bekenden" mag zeker Hotel Nieuw Slotania, vroeger Hotel Slotania, niet vergeten worden. Het was het eerste hotel buiten het centrum van Amsterdam. De Febo is pas later in de plint gezet.

De flats aan de Burgemeester Cramergracht waren in die tijd, 1956,  de eerste hoogbouwflats van Amsterdam.

Nog even  een blik op een gevelwand van een deel van het Openluchtmuseum van het Van Eesteren museum en het collectiegebouw van het Van Eesterenmuseum (beide Burgemeester De Vlugtlaan) in Slotervaart.

In september a.s. start een groots en langdurig jubileumprogramma. 

Info: nieuwwestopen@nieuwwestexpress.nl, http://www.nieuwwestexpress.nl/ of Iris Dik 06 24641400 of Barbara Aukes 06 52381288

Veranderingen in Buitenmuseum Van Eesteren

Bouwtechnische veranderingen binnen een museumgebouw vinden niet vaak plaats, dit geldt ook in zekere zin  voor een buitenmuseum, maar zeker niet voor het buitenmuseum van het Van Eesterenmuseum.

De Slotermeerschool aan de Burg. Fockstraat wordt uitgebreid, in casu een uitbreiding van de "collectie" van het buitenmuseum. De nieuwe vleugel vormt in architectonisch opzicht een zeer sterk contrast met de huidige, bestaande, bebouwing.

De bouwplaats voor de nieuwe vleugel, die acht lokalen omvat. In de "oude"school vindt bovendien een noodzakelijke vernieuwing plaats.

Een deel van de (inmiddels klassieke) gevelversiering, die behouden blijft.

De Slotermeerschool heeft een "ludieke" oversteekplaats.

Passen en meten op een relatief klein oppervlak binnen de bestaande bebouwing.

In de mistige regen steken de heistelling en de mast van de dragline boven het "groene dak" van het buitenmuseum uit.

Nog een verandering in het buitenmuseum dient zicht aan:

Woningstichting Eigen Haard, reeds eigenaar van een groot deel van de Airey-woningen, heeft onlangs 61 woningen van de Aireystrook overgenomen van woningstichting Rochdale. Dit betekent sloop en nieuwbouw op deze lokatie. De karakteristieke woningen verdwijnen uit het buitenmuseum, maar wel wordt binnen de huidige (hof) structuur teruggebouwd. (De stalen balkons op de onderste foto zijn overigens niet authentiek). Conclusie: een deel van de collectie van het buitenmuseum van het Van Eesterenmuseum wordt gesloopt (collectievernietiging). In de praktijk blijkt dat (modern) Cultureel Erfgoed, in dit geval onderdeel van de Wederopbouw na 1945, voorgoed verloren gaat. Ook in sociaal-economisch opzicht is er een verlies: slechts weinig sociale huurwoningen komen er voor terug.
Inpandige renovatie (in feite conservering in museumtermen) is blijkbaar "een brug te ver".